Sesli chat-sohbet www.asklarinsehri.com: seslichat.com

Sesli chat-sohbet www.asklarinsehri.com

Sesli seviyeli sohbet

Asklarinsehri Dostcanla beraber sizde hoş sohbetlere katılın

1 Ağustos 2010 Pazar

seslichat.com

Sesli Asklarinsehrii Seviyeli Sohbetin İlk ve Tek Adresi

®Copright 2010
Hacked
By
Dostcan

Gönderen Colormaxdijital zaman: 11:16

Bunu E-postayla Gönder BlogThis!Twitter'da Paylaş Facebook'ta Paylaş Pinterest'te Paylaş

umudumsunsen,seslichat, canlarseslichat.com, umudumsunsen.com, www.alemsesli.com

Önceki Kayıt Ana Sayfa

Bu Blogda Ara

Sesli Sohbete Ne kadar sıklıkla Girersiniz?

umudumsunsen Asklarinsehri.com

İzleyiciler

Blog Arşivi

GülGüzeli

Gecenin bir vakti yine sen geldin aklımaUnut deyişin harflerin dudaklarından süzülüşüİçimi titretiyoryapma ölümü korkutuyor bakışınAma yetmiyoRbenim ecelimi,sensizken yanan bu yüreğimiKorkutmuyor ne beni,nede azrailimiVakti gelince ben senden uçup gideceğim; amaSen bendesin daima sen ayırdın seni benden Ecel ayıramadı bak! aynı toprağın altında olacağızGecelerce ağlayan benken sen çekip gittinNeden diye bile sormadan gittin Geride unutmamı isteyecek kadar cesaret bıraktınAma o cesaret unutmama yetmeyecekBana güllerin en güzelini sevdirecekBoş ver demenin her hecesiyüreğimin bahçesine akan bir su damlası aynı zamanda yüreğimden akan kandamlası nasıl becerdin be gülüm?!!Boş ver demenle hem içimdeki seni çoğaltmayı,hemde içimi yakmayıKalbimde ne varsa,aklıma ne düştüyse akıttım ellerimeSana süsledim harflerinisevginin en güzel dizeleriniÇok seviyorken böylemi olacak aşktan kaçılmaz..Yüreğim bu ayrılığa nasıl dayanacakSana bunları yazarken akan gözyaşlarım nehir olsaDenize ulaşsa, okyanusla birleşse iki şehrin arasındaYetmez!!sana olan aşkım tükenmez, seni unutmaya yetmezSadece senin kapladığın bir yüreğim var birde bahçesiBahçesindeki güllerin en güzeli sen varsın GÜLGÜZELİ

Abone ol

Kayıtlar

Kayıtlar

Yorumlar

Yorumlar

Asklarinsehri.com

www.umudumsunsen.com
Anasayfa
Yuzde100, En iyi siteler sıralaması

Hakkımda

Colormaxdijital

Profilimin tamamını görüntüle

dost siteler

tv izle
sesli chat
kadın ve erkekler
canim.net

Senisevdigim icin utaniyorum

Merhaba ben Damla,bundan tam 3 yil önce sinifimdan bi cocga asik olmustum ozaman yasim 16 ask sevgi ne bilmiyorum... onu okadar cok sevdimki her dedigine inandim.Bana hep iltifatlar ederdi, pesimi birakmazdi. Yani hislerim karsiliksiz degildi. Öyle bi hale gelmistimki, onsuz bi hayat düsünemezoldum... onuncu sinif bitti biz ayr ayri okullara gidiyorduk artik. Bikac ay hic görüsmedik. Sonra bi sekilde yine görüsmeye basladik. Önce msnde sonra Telefonda ve daha sonra ise bulusmalar cogaldi. Bi gün bana bi sarki gönderdi Roxetteden Listen to youe Heart. Bu sarkiyi dinledikten sonra tesekkür ettim. Ardindan Telefonum caldi baktimo ARIYOR. Bana beni sevdigini söyledi. Bensiz yapamayacagini cok düsündügünü. Ben tabi salaklik dünden razi hemen ok dedi. Biza rtik en yakin Dost degil Sevgiliydik. Nedense bu duruma alismam biraz zor oldu. Derken böyle 3 ay gecti ve sevgililer gününe 1 hafta kala ona telefon acigimda cikmadi. Tekrar denedim yine cikmadi. Gizli numaradan aradim cikti. Ben sok oldum. Nedenini bilmiyorudum neden ben diye düsündüm-Sonra konustum. Neden telefonlarima cikmadigini sordum. Bana artik ayrilmak istedigini söyledii. Beni bidaha görmek istemedigini söyledi. Cok kirildim. Bunu bana nasil yapabilirdi bana yeminler etmisti seni asla kirmicam diye. Ama hic bir sözünü tutamadi. Ben ümidimi yiirmeden devam aradim, konustuk görüstük. Güya arkadaslimiz bozulmicakti. ama bozldu . Sonra baskalarindan duydum, benimle birlikteyken bi alman kizlada cikiyormus. bu beni dahada kirdi aradan iki yil gecti sonra bn bi arkadasim sayesinde biriyle tanistim. hayatimdaki eski defteri kapatmamistim ama bi sans dedim. Ve simdi 1 senedir onunla beraberim. Ve cok mutluyum. En kötüsü ne biliyomusunuz Eski Sevgilim bizi gördü. Ben cok utandim. neden bilmiyorum ama öyle bi bakti ki bir an bile olsun ona acidim. Aradan bi kac gün gecti beni aramaya, rahatsiz etmeye basladi. Beni sevdigini yanimda baskkasini görmeye dayanamadigini söyledi. AMA NE FAYDA ben mutluyum artik. Alllahtan diliyorumki, herzaman onunla olim. Sevmek ve gercekten sevilmek cok güzel bi duygu.... Eger sizde böyle bi askin pesinden kosuyosaniz.. etrqfinizda sizin sevginizi hak eden okadaarla cok insan varki bos Insanlarla vakit kaybetmeyin

Sevdim ama DEGMEZMIS...

Ben Serpil almanyadan yaziyorum bundan tam 4 yil önce siradan bir gündü ve yine her zamanki gibi okuldan ciktim arabama bindim eve dönmek üzereyken yolun üzerinde ezilmis bi kedi yavrusu gördüm yasiyordu aldim arabaya hemen bi doktora götürdüm. doktor bakti sanki insanmis gibi zaten fazla yasamaz bosuna getirmissiniz bunu buraya dedi kediydi ama cok üzülmüstüm o sirada kediyi aldim ve tam disari cikmak üzereyken bi cocukla carpistim, öyle güzel gözleri vardiki aa orda kaldi.neyse doktorun dedigi oldu bir kac saat sonra kedi ölmüstü ben ise ona insamis gibi davranip mezar kazdim bizim bahceye ve oraya gömdüm ertesi hafta alisveris yapmak icin annemle birlikte carsiya gidiyoruz o sirada bi marketin önünde ben annemi bekliyorum marketin önüde bi durak vardi otobüs felan kalkiyor iste o sirada müzik sesi gelmeye basladi birde baktimki gecen doktorda karsilastigim cocuk o sirada baka kaldim oda öyle daldim gözlerine tam o sirada annem marketten cikmis benim o cocuga baktigimi gösmüstü annemse cocugu daha önceden tanidigini ve hic sevmedigni söylemisti bense üzüldüm cünkü hoslanmistim ama acikcasi pek fazla ciddiye almadim ben her yakisikli bi cocuk gördügümde hsolanir ve bakarim aslinda ama bu farkliydi ona asik olmustum zaman gectikce tabii bu süre icinde devamli gördüm onu......aradan 3 ay gecti birgün ben bi arkadasimla carsiya dogru yürüyoruz o sirada baktim gene o cocuk geciyo ismi hakan ama arabanin icinde bi kiz vardi ben hakani öyle görünce bi anda beynimden akan sular indi dayanamadim ertesi gün ne yapip ne edip evini ögrendim ve gittim ailesinden ayri yasiyordu gittim ve onu cok sevdigimi bana bi sans vermesini söyledim oysa bana bakti neden olmasin dedi dünyalar benim olmustu o an 1 ay sürecinde konustuk o sirada kiz arkadasindan ayrilmisti ve benimdi 1 ay sonra ise birgün telim caldi baktim hakan ariyordu ben sevinci bi sesle telefonu askim diye actim oda bana..serpil bana bi daha askim deme bitti bizim seninle aramizda bisey olmadi ben seninle oynadim ben eski sevgilimden ayri kaldigim günlerde seninla gönül eglendirdim gercektende öyleydi ben soktan hic bisey söyleyememistim telefonu yüzüme kapatti. üstünden 1 sene sonra duydumki o kizla evlenmis üstelik karisida hamileymis, benimle gercekten sadece oynamisti beni sevmedigi halde seni seviyorum demesi cok zoruma gitmisti........onu hala cok seviyorum ama mutlu olmasini diliyorum cünkü benden uzaktada olsa sevdigim mutlu olmasi beni mutlu ediyor, hep kücücük bi umutlada olsa bekleyecegim...seni seviyorum

yıllanmıs şarap gibi bi ömürlüktün şimdi ise bira gibi bi içimliksin

çok güzel başlayan ama acıyla biten bir aşk hikayesi yazıcam arkadşlar size..bu hikayede ayrılık,hastalık ve intikam var..2 yıl önce nisan ayındaydık gene.günlerden 7 nisan eve yeni net bağlattırmıstım.herkesten duyduğum bir site vardı.oraya bende üye oldum ve çok hoşuma gitti.ordan bi çocukla tanıstım.aynı şehirdeydik çok güzeldi muhabbetimiz 1 hafta kadar hep sabh akşam sürekli konustuk.1 hafta sonra tam 14 nisanda nete msneye girince bir ileti buldum benimle çıkarmısın yazıyorduevt seviyordum o çocuğu nasıl sevmekti bi anlık anlamamıstım ama onla konusunca herseyi unutuyordum.ve o gün çıkmaya başladık 1 ay devam etti ama ne olduysa 1 ay sonra büyü bozulmaya başlamıstı hep ağzından gidicem ben snei mutlu edemiyorum lafı çıkıyordu..oysa ben onla öyle çok mutluydum ki..daha fazla zaten sürmedi ayrıldık.. ama arkadşlığımız devam etti o 2 ay sonra başka biriyle çıktı . biz gene konsuyorduk onla her konusmamıs bana acı veriyordu.seviyordum onu gün geçtikçe de daha çok bağlanıyordum.BEn kan kanseri olmustum artık hiç bişi umrumda deildi.sadece onu düşünüyordum onun bundan haberi yoktu. bi gün buluşmak istedi son kez göreyim dedi ama ben ölüyordum o sıra hastanede yatıyordum ona şehir dışındayım demiştim. Ama bir gün hastanede beni görmüstü.hersey ortaya çıkmsıtı ama ben o gün yanımda olan kuzenimi sevgilim diye tanıstırmıstım.bana çektiktirdiklerinin hesabını sormak için. o gün sabaha kadra içmiş hem hasta olduğumdan hem pişmanlık duyduğundanbenim hastalığım daha da ilerledi ameliat oldum.ve bir gün ii hissettiğim gün kendimi dışarı çıkmsıtım kuzenimle gene bizim hep takıldığımız kafe vardı oraya gittim kapıdan bir girdim tam karşımda yanında bir kızla . beni görür görmes ayağa kalktı bn ise o an dışarı çıktım . peşimden geldi. neden dedi neden böyle bişi yaptın hani beni seviyordun dedi. ben ise ona sende beni seviyordun bi zmanalr unutma dedim en son lafım ise yıllanmıs şarap gibi bir ömürlüktün şimdi ise bira gibi bi içimliksin dedim..hala onu seviyorum ve hastanede yatıyorum onun ise hayatında başka biri var ama hergün hastane kapımda 1 demet papatya oluyor eminki o koyuyor onalrı çünkü hastanede yattığımı biliyor.oda beni seviyor ama gururu sevgisinden ağır basıyorunutmayın arkadşlar gururun olduğu yerde aşk olmaz...

sesli chat

http://www.blogger.com/www.umudumsunsen.com http://www.blogger.com/www.sesvarsesli.com http://www.blogger.com/www.ne-nerede.com http://www.blogger.com/www.seslichat.com

Abone Ol:

Kayıtlar

Kayıtlar

Yorumlar

Yorumlar

Benim hikayem

Meraba gerçekte yaşadığım bir hikayemi sizlerel paylaşmak istiyorum ve hikayeye başlıyorum.Okuldaydık kız arkadaşımla beraber bahçede dolaşıyorduk.5dk sonra.İki erkek bize çarptı.dikkat edin dedik.Onlar hep bizim etrafımızda dolaşıyorlardı.Kovalanbaç oynadık bir süre hep onları dövüyorduk oyunda.Her tenefüste böyleydi.Artık onlar bizim isimlerimizi bizde onların isimlerini öğrenmiştik.Artık isimlerimizle hitap ediyorduk.Arkadaşıma çarpan Ona güzel notalar yazıyordu.Bana çarpan çocuğun beni sevdiğini duydum.Suratına söyleyemezdim.Şöyle bir not yazdım Beni sevdiğini duydum doğru mu? diye yazıp ona verdim.2tenefüs sonra arkadaşıyla beraber bir not yolladı ve arkadaşı notu bana verdi.Heycan ile notu açtım.Ve notta şöyle yazıyordu Seni Sevmiyorum hatta senden nefret ediyorum yazıyordu.Ben yıkıldım.Şimdi onunla konuşmuyorum.Aynı okuldayız.Birbirimizi hep görüyoruz.Ben onu seviyorum.Aşk buymuş.O günden sonra hep üzüldüm Ağladım.Şimdi ne yapmalıyım ??

evli ama yinede seviyorum

slm bu yaşanan ve haladaha yaşadıgım olay burada dilim döndükce yazacam ama yaşamayan bilemez??ben bayanım 23 yaşındayım eşimden ayrılalı 5 yıl kadar oldu ayrıldıktan 1 yıl sonra karşıma hiç ummadıgım an zamanda karşıma mükemmel biri cıktı ama evliydi 42 yaşındaydı başta ciddiye almadım sonradan aradan zaman gectikçe cok sevdim öleki kendi canımdan bile vaz gececek kadar bi yanım bırak arkanı dön umursama yeter artık çektiklerin ama diğer tarafımda nereye sen onsuz nefes alabilirmisin şu karanlık boş dünyada yanlız yaşayabilirmisin diyor kendimi aglayarak teselli ediyorum kalbim acıyor içim daralıyor onsuz nefes bile almak haram o olsun hayatımda hiç bişeyim olmasın diorum evliydi asla yuvasıyla oynamadım oynamamda yanındayım ama ne yapayım böle beraberliği başkalarının yanında abi yanlızken isim canım acıyor ben ondan tattım herşeyii yaşamayı gülmeyi sen bilmesende ben senle bütünüm canımı iste düşünmeden vereyim ama kolay deil 4 yıl oldu hiç bukadar yıpranacam die düşünmedim sevdamın üstüne yürüdüm direnmeden ne olacagını düşünmeden kalbim acıyor ne gecem gece ne gündüzüm gündüz anlatamam nasıl acı oldugunu ailem duydu annem ögrendi evde kıyametler koptu ama yinede vazgecemedim o an secim yaptırdılar ya o yada biz yinede onu sectim ailemi elimle ittim nefessiz kalmaktan korktum düşmekten korktum zamanla birbirimize baglandık birdefa aşkım deseydi yada seni seviyorum deseydi o anda kalbim dururdu ama hiç demedi hasret kaldım o sözlere sevmiyormu die düşündüm ama yinede vazgecemedim hayatımdan nasıl vazgecebilirdimkii vazgecmek için tek çaren vardı ölmek çok düşündüm eve kapandım agladım siğara üzerine siğara yaktım ve cözüm o dedim intahar ettim hiç bişey hatırlamıyorum bile yogun bakımda cıktıgımda sadece onu sormuşum ilk kelimem oymuş kalbim daha cok acıyordu onu kaybettim sandım ama o hep benim yanımdaymış cok istedim elimi tutup aşkım demesini ama yapmadı sadece neden die sordu ağlamaktan cvp bile veremedim degermiydi dedi senin için ölmeye bile deger dedim ve haladaha beraberim omuzlarımda agır yükler olmasına ragmen kendimi yememe ragmen vazgecmedim aslada vazgecmem ve 1 yıldır kanser hastalagına yakalandım ölmekten korkmuyorum ölüpte onu üzmekten ve elini bırakacagımdan korkuyorum bir daha dünyaya gelsem yine onu bulurdum bir canım olsa bile umursamadan canına canımı verirdim yeterki o üzülmesin o aglamasın ben onun yerine ölmeye bile razıyım umaraım beni anlarsınız???birgün eline bu mısralarım gecerse sakın üzülme çilekeşim ben ölsem bile kalbim senle birgün belki kavuşuruz kimbilir(not:sakın kimse evli biriyle cıkmasın yükü çok agır sonradan vaz gecemezsiniz herğününüz ölmekten beter olur))

aşk tutulması lütfen okuyun

bunu yazamak benim için çok zor daha önce 3 tane hikaye yazamama ramen yayınlanmamış inş bu yayınlanır çünkü herkezin ibret alıcagı bi aşk tutlması.gecen seneydi ilk kez görmüştüm kalbim yerinden,çıkıcak gibiydi çok heycanlanmıştım elim ayagım birbirine dolaşmıştı onu gördügüm ilk an tek dedim o benim olcaktı çok kez görmeye başladım aynı mahallede oturdugumuzu 2 sonra ögrendim bizim mahllenin bi arka sokkagı ama fazla dışarı çıkmıyormuş onu kendime etikilenmek için napmam,gerek bilmiyordum ama kendime güveniyordum arkadaşlarımda bana ama güvenim boşa cıkıcak gibiydi bi kere bile bana bakmamıştı çok kötü oluyordum ama elimden bişey gelmiyordu yapıcak bişeyim de yoktu en sonunda bi akşam balkondan baktım aşşagı dogru iniyordu.Hemen bende indim aşşagı peşinden gittim ve bana baktı çok sevindim ne istiyosun benden dedi o an agızımdan çıkmasını istemedigim bi kelime çıktı seni istiyorum dedim gülerek elimden tuttu biyere oturduk cok samimi davranmaya başladı beni gözünde ne olarak gördü anlamdım öpmeye kalktı gözümden yaş aktı ama o okadar zalimdiki anlamadı çok kötü duruma düşmüştüm ama karşı koyamadım izin verdim çünkü seviyordum aşıktım ama bu böle olmalıydı ve kalktı gitti elime telefonu yazdı ve eve koşa koşa gittim senim hiç çıkmadan agladım gece hiç uyumadım annemler halime anlam veremedi sonra dayanamadım aradım çok kalabalık ortamdaydı,gülerek konuşuyodu kalbime bi hancer sapladıki o anım anlatılmazdı kendime çok kzıdım aramıcaksın aramıcaksın die kendime sözler verdim ama sabah oldu ve ardım tekrar buluşalım dedi tamam dedim kalbim atmaya başladı çok tuaf bi duygu o seni gözünde ne olarak ggörüuyor allah biilir sen napıyosun diyorum ama anlmıyor işte.Kalbime söz geciremeden yanına gittim gülümsedi ve elimi tutdu sarıldım tenin kokusu çok huzur verdi bana bende daha sıkı sarıldı ve tekrar öptü gericekmek çok istedim ama olmadı yapmadım ve konuştuk öptü dudagım ona ilk ayit olmuştu ben çok kötüydüm biyandanda çok mutlu ama seviyorum bu yeterli degilmi... ama bu çok yanlış bişey bizim bi adımız yok ki bu normalmi ne sevgiliyiz nede o bana aşık çok berbat bi durum farkındayım hep bunu kendime dedim ama uygulamayı yapmadım günler gecti ve yanında bi kızla el ele gördüm onu kalbime taş attı resmen bunu nasıl iza edebiilirim bilmiyorum.ama o an bitti dedim artık sevgi fln demiceksin dedim söz verdim bu sefer sözümü tutucaktım ve bunu 15 gün tututdum acı ceke ceke ve bi gğn aradı beni buluşalım die hayır dedim sen onla buluş dedim kapattım anlamıştı gördügümü ve tekrar aradı acmadım mşj attı dinle beni yazdı dayanamadım bu sefer ki telefonunu açtım ve herşey için özür dilerim dedi o an kalbim yeninden oynadı resmen ama inanmıcaktım ona bunun için söz verdim kendime ve kapattım telefonu yüzüne ve dışarı cıktım bir anda karşıma cıktı sanki beni bekliyordu tuttu kolumdan dinle beni özürdilerima ama bende seni istiyorum dedi bende sen beni ne için istiyodun ne gözle görüyosun dedim rahat bırak beni diyip gittim günler gecti hergün gözlerimde yaşlarla çok yıprandım çok tükenmiştim ve bi sabah bi karar aldım aglamıcaksın die telefonumu kapalıydı günlerdir bi actım bir sürü mşj hepsi ondan. beni sadace dinle yazmış sesli mşj bıraktı ve dedigi sadece 3 kelimeydi SENİ GERCEKTEN SEVİYORUM BAŞTA YAPTIKLARIM AKILMAZDI HAKLISIN AMA DUDAKTAN KALBE İNDİ GERCEKTEN SENİ SEVİYORUM ... bu beni yeniden dogudum ardadım heycanla ama o hat 10 önce kapatılmıştı evine gitmek için dışarı çıktım binadan içeri girdim bitane çoçuga sordum taşındılar dedi nere dedim antalyaya dedi ondan sonra ondan hiç haber alamadım büyük pişmanlık vardı artık gözüm telefondan kalbim acıdan durmadı aylardır hala o pişmanlıklayım kimse pişman olucagı bişey yapmasın aşk her şekilde yaşanır acı başlangıç mutlu son olabilirdi.Ama bu şansımı kaybettim ama siz kaybetmeyin benim hikayemde bu okudugunuz için çok teşekkür ederim..

Website Doktoru

Powered By Blogger

Abone Ol:

Kayıtlar

Kayıtlar

Yorumlar

Yorumlar

Bir Bitişin Hikayesi

Tam tamına 17,5 yaşındaydım o gün.Bütün eyitin hayatımı adadığı ve sonunda başardığım üniversitemin bahçesinde onunla konuşup bir ilişkinin temellerini atmak üzereyken küçük bir çocuktum.Günü birlik ilişkilerde, geçici flörtlerden hoşlanmadığımı belirtecek kadarda büyük. Üniversite hayatinin başlangıcı bu muhteşem birlikteliğinde başlangıcı oldu. Günler büyük bir hızla geçiyor ve gecen gün aşkımızda ayni hızla büyüyordu. Önce toplumdan, sonra da okulumuzdan soyutladık kendimizi. Her anımızı baş başa geçirmekten, İstanbulcun keşfedilmemiş yerlerin gezmekten büyük keyif ali yorduk. Onun dinine çok bağlı olması, benim bugüne kadar bilmediğim görmediğim şeyleri yapıyor olması hoşuma gidiyor, ben de her gün yeni şeyler öğreniyordum.
Bu aşk romanlarından fırlamış mutlu günler daha doğrusu seneler 4 yıl sürdü. Kesintisiz 4 yıl. Bu arada o benim aileme, bende onun ailesine girmiştik .Evleneceğimiz günler şayiliydi.
5. yılımıza girdiğimiz ilk günlerinde her şey alt üst oldu hayatımda. Senelerdir görmediğim bir arkadaşımı ziyarete gittim ve aşık oldum. Hayatımızda başka insanlar olmasına rağmen bu garip duygusal çekim bizi yakaladı, ama hemen kendimizi toparlayarak uzaklaştık. İşte yine ben eski bendim. Her şeyi çözmüş ilişkime sağlam bir şekilde dönmüştüm .- Döneme mimiydim yoksa Bir kaç ay sonra İnternet ve chat ortamını keşfettim. Seneler sonra ilk kez farklı erkeklerle konuşmak gerçekten ilginçti gelmişti. İleri gidip teflonlaşmaya ve hatta bir kaç kez görüşmeye bile vardırmıştım işi. Ama hep kendimi haklı çıkaracak sebepler aradım. Kötü bir şey yapıyordum, onu anlatmıyordum. Yada bana öyle geliyordu.
Başka bir adama aşık olmamla başlayan kavgaların, tartışmaların yerini şimdi chat kavgaları almaya başlamıştı. Bu seferde netten yüzünü bile görmediğim bir adama aşık olmam, olayın patlama noktası oldu. Çünkü artık sözlerin yerini tokatlar almıştı. Çıktığım tatiller, görüşmeme kararları, ilişkiyi kurtarma çabaları hiçbir işe yaramıyordu. Elimizde hiçbir şey kalma misti artık. Bizi bir arada tutan o güçlü bağ,aşk,sevgi,saygı,hoşgörü. Hepsi uçup gitmişti.şaşkındım. nasıl bu hala gelebilmişti her şey. Bitmeliydi. Bitecekti. Ve bitti. 5. yıldönümümüze 1 ay kala bitti büyük aşk masalı.
Biliyorum. Ben suçlu görünüyorum. Ama hala kendimi haklı çıkarmak için çok fazla sebep bulamıyorum. Pişman mıyım. Hayır. 23 yaşındayım artık ve elimde kalan hala bitmemiş bir okul. İlişkim bitti ama okul hala duruyor. Aşk mı bir daha asla.

Aşk Kapıyı Çaldığında

Aşk Kapıyı Çaldığında
Hep özlediğim, beklediğim aşkın böyle aniden kapımı çalıvereceğini, izin almadan yüreğimde bir köşeye yerleşeceğini hiç düşünmememiştim. Göz göze geldiğimiz anda. Başımdan aşağıya buzlu su dökülmüş gibi hissettim.
Bakışları içimi titretti, bilmediğim, tanımadığım bir dünyanın kapıları açılıverdi önümde... Kimde, neydi, hangi sınıfta öğrenciydi, daha önce onu görmemiştim. Bütün gün bu sorularla boğuştum. İlk şoku atlatıp kendime geldiğimde okulda onu aramaya başladım. Gerçeği öğrenmem hiç zor olmadı tabii ki! Suratıma tokat gibi çarpan gerçeği...
O okulumuzda yeni görev yapmaya başlamış bir öğretmendi çok genç olduğu için öğrencilerden ayırt etmek mümkün değildi. Böyle şeyler yalnız filmler de olur sanırdım. Oysa ben sırılsıklam aşık olmuştum. Gözleri başımı döndürecek kadar güzel olan yalnızca adını ve öğretmen olduğunu bildiğim biri, kısacık bir zamanda hayatımı değiştirivermişti.
Ona aşık olmam benim suçum muydu? İnsan hesap kitap yaparak aşık olmazdı ki? Tamam itiraf etmeliyim, ben pek normal biri değilim. Başkalarına göre farklı yanlarım çok., özellikle de aşk söz konusuysa hiçbir zaman sıradan biri olmadım ama bu kez tamamen kaderdi. Sonunda ona söylemeye karar verdim. Madem aşık olacak kadar cesaretliydim, söyleyecek kadar da cesaretli olmalıydım.
Söyledim. Şaşkınlığımı ifade edecek sözleri şu an ben bulamıyorum. Düşün bir kez, çat kapı bir öğrenci geliyor ve ‘’ ben sizi gördüğüm ilk andan beri seviyorum’’ diyor. Ne hissedersiniz bilemem ancak o bana karşı çok olgun, anlayışlı davrandı. Yaptığım çocukluklarla hayatını cehenneme çevirdiğim halde sevgiyle yaklaştı.. incitmemek için çok uğraş verdiğini şimdi anlıyorum oysa o zamanlar çok incitmiştim. Bir gün bana hak vereceksin demişti evet onu anlıyorum ve hak veriyorum. En doğrusunu yaptı. Zaman belki çılgın aşkımı bitirdi. Ama ona olan saygım ve sevgim sonsuza kadar sürecek.

Bir Gün Okurmusun Bu Yazıyı ?

Bir gün hayatımdan ördürürcesine çıkacaksın.ve ben seni hep son günkü halinle hatırlayacağım.seni en güzel halin neydi diye düşünüyorum. Ve içimden bir ses yıllar öncesine götürüyor beni ...
Seni her halükarda içimde hissedebiliyorum. İşte olayımın en güzel yanı bu. Sen ne kadar anlayabilirsin bilemiyorum. Ama benim gibi her şeyden ve herkesten uzak bir hayatın olmasaydı bunun ne demek olduğunu anlardın. Seni anlıya biliyorum sevdiklerin ve sana destek veren herkesin yanında ağlamak bile senin doğal. Benim için lüks olan her şey sana doğal geliyor.
Şimdi yatıyorsundur. Bir sigara yakmış yatağının ucunda yaşadıklarını ve benim sana söylediklerimi ve hatta yaşadıklarının bir hata olduğunu düşünüyorsundur. Kanayan yarayım senin için biliyorum. Bir hata. Bir yanlış. Oysa sadece sevmiştim seni. Hala aklımın bir ucundan çıkmıyorsun. Son kez çıkmayan olacaksın. Seni asla unutmayacağım. Yerlerde sürünüp yok olsam, evlenip çocuk sahibi olsan ve adım bir yana, dünyada olduğumu unutsan ben yine bıraktığın yerde olacağım.
Parktaki çocuklara bakıp seni yaşayacağım. Söküp atmam gerek içimden seni. Hayatımın kalanını sensiz yaşamayı öğrenmeliyim. Ve öyle ki hiç sızlamamalı içim seni gördüğümde. Sen utanmalı, sen başını eğmelisin. Yaptıklarından utanmalı, iliklerine kadar üşümelisin yazın kavurucu sıcaklığında...
Ama olmaz bunu sana yakıştıramam. Sen bunları yaşamamalı, görmemelisin. Korkma yavrucuğum ben gizli bir köşeden seyreder sonra usulca kaybolurum. Sen hiç görmezsin beni. Belki bir gün ortak bir tanıdığımızdan haberlerimi alırsın. Olur da hakkımda kötü bir şeyler duyarsan ne olur kulak asma yalandır mutlak. Senin üzülmen için söylenmiştir.
İçim yanıyor kimseye anlatamıyorum. Hoş sen bile anlayamadıktan sonra kim anlasın. Bana güldüklerini biliyorum bunu iliklerime kadar biliyorum. Varsın olsun, gülsünler, ben biliyorum içimdekileri. Yorgun bedenimi yıldızlara taşıyacaklar bu benim en mutlu günüm olacak. Sevdiklerimi oradan görebileceğim. Bir kahve telvesi, bir sigara dumanı kadar yakın olacağım sana. Sana ve sevdiğim tüm insanlara.
Son bir sevgi son bir mutluluk yakaladım seninle, belki de çok kısaydı kimileri için. Nereden bilsinler benim için bir ömre bedel olduğunu. Ben gözlerimde yaşadım bu aşkı ve yine gözlerimde bıraktım umutlarımı. Bunları bir gün okuyacak mısın? Okurken ağlayacak mısın bilemiyorum. Ama beni anlayabilmen için çok zaman geçmesi gerekiyor belki yüzyıllar. Yalnızları oynuyorum sen bile farkında olmadan. İşte ben buyum, kimsenin istemediği, kimsenin anlamadığı. Anlamak istemediği. Uykuların en tatlısı senin için olsun canımın içi...

BİLİYORUM

Biliyorum artık hiç bir şey eskisi gibi olamayacak. Hissediyorum, bir daha asla eskisi kadar önemli olmayacak hiç bir şey. Tek tadımdın hayattan aldığım, tadım kalmadı... Düşerken dipsiz uçuruma, tutunduğum dalımdın, kayıp gittin avuçlarımdan, kırıldın. Yaşama bağımdın düğüm düğüm, koparıldın, acımadı ki diller, daha sıcağını yaşarsın derken kör yürekliler... Bu başlayıp da sonunu getiremediğim, yanlış yazıp da yeniden başladığım, düşünüp de ifade edemediğim başlangıçlardan sadece bir tanesi. Bir iki satır yazarak, bunun onu kısacık bir süre için aklımdan çıkarmama yardımcı olup olmayacağını görmekle başladı her şey. Elbette bu dünyada acı çeken tek kişi ben değildim kuşkusuz. Ama sonra fark ettim ki yazmak, bu acıyı zevke dönüştürmenin ve yaşadıklarımı anlatmanın en kolay yoluydu. Böyle düşününce, kalemi eline alanları daha iyi anlayabiliyor insan ve karşısındakini gözünün önünde canlanılabiliyor.
Ne zaman şiir okusan, mısralarında o beliriyorsa, şarkılar yakıyorsa içini, güneşten çok yıldızlar çağırıyorsa seni, kalp atışlarına arkadaşsan geceler boyu, gözlerini anılara dikip düşünüyorsan bütün gece ve bütün bir gün belki gelir ümidiyle bekleyebiliyorsan uyumadan, usanmadan, korkmadan...
Onu düşünüyorsan, o yoksa yanında ve kendini daha yalnız hissediyorsan şimdi, her şeyi unuttuysan, bir tek o sımsıcak gülümseyiş çıkmıyorsa aklından, "Yarım yaşandı ama bitti" derken içinde bir şeyler acıyorsa...
Bütün eksikler ve yanlışlar geçmişinle birlikte yok olurken, "O" yaşantına anlam katan tek şeyse, her hareketinde, her düşüncende onunlaysan, her şeyinde o varsa, anılar uykunu bölüyorsa bir gece yarısında...
Yaşadığın güzel anlar geliyorsa aklına, karışıyorsa kafan hissettiklerinden, canın sıkılıyorsa ve sen nedenini anlamıyorsan, gözlerini kapaman gerekmiyorsa gülüşünü görmek için ve onu diğerlerinden ayırıp eşsiz yapan şeyin ne olduğunu bulamadıysan hala...
Sevdiğini kalbinde saklayabiliyorsan sıcacık, adını duyduğunda bir burukluk kaplıyorsa içini, gözlerin doluyorsa ansızın, "Keşke şimdi yanımda olsaydı" diyorsan, onun bir gün geri döneceği fikri bile seni mutlu edebiliyorsa...
Duygularımı, yaşadıklarımı ve beni anlıyorsan, kaybettiklerimi paylaşıyorsan, aşkı acıyla severek yaşıyorsan, sana seni hatırlatıyorsa yazdıklarım...
Hayır, şu anda sadece bu satırları okumuyorsun, yanındayım, seni görüyorum, seni duyuyorum ve seni anlıyorum...
Umuda dönüktü yüreğim, gri gökyüzünde gördüğüm bembeyaz buluttun. Çamur deryası içerisinde soluklanabildiğim tek yeşilimdin. Bir ölüm sessizliği yaşarken ben, güvercinin kanadındaki ses oldun kulaklarımda... Yaşadığım tükenişin, acının, mutsuzluğun son durağıydın. Bir sen vardın yürektenhissedebildiğim, bir sen delice içime işleyen... Senleyken doluyordu ciğerlerim havayla ancak. Sen varken atabiliyordu yüreğim. Kanım damarlarımda tenini hissetiğim anlarda hareketleniyordu sadece.
Önce aşkı yitirdin sen. Hiç aramaya da gerek duymadın bile. İçini boşalttığın için, yittiğinin farkına bile varmadın. Sonrada "bizi" kaybettin... Müsvedde defterinde unuttun aşkı, temize geçemedin... Bir ormanın içinde buldun kendini. O ormandaki her ağaçtan farklı meyvelerle beslerim sandın ruhunu. Oysa çevrendebir sürü acı ve yalnızlık meyvesi veren ağaç olduğunu ve onları üreten ağaçları büyüttüğünü göremedin...
Paylaşmak, konuşmak, anlatmak, dinlemek yerine aşkı sadece tene dokunmak olarak tanımladın... Ya ask bu değil ya da ben farklı yasıyor, görüyor, biliyor, hissediyorum. Ask, yağmurun toprağı ıslatmasındaki hüzün, çiçeğe hayat vermesindeki sevinç, yarım ayin güneşle buluşması, denizin kayalıkları dövmesideğil belki de. Belki de ask, gönül gözüyle bakıp, yürekten hissetmek değil...
Çaresizdir sarsılır yüreğim, sanki bir gemidir
Bu sessizlik, hüzün dolu aşkımın matemidir
Matem tutan gemimde, inan bu son seferimdir...
Evet, kendimi çok iyi hissediyorum ve hayat da iyi gidiyor... Beni benden çalıp da gittin, nasıl iyi olmam ki ya da nasıl hayat iyi gitmez ki?
Giderken bahar kokulu gülüşlerini de götürdün yanında. Düşmanlığım bu yüzdendir belki de baharlara. Ve işte bir günah daha işliyorum, çünkü sevmiyorum artık çiçekleri ve genzimi yakıyor kokuları... Sen giderken deniz kokulu gözlerini de götürdün yanında, dalıp da gittiğim, bakarken ruhumu titreten ışıl ışıl hayatdolu gözlerini...
Yağmurda sokaklarda ıslanmalarımı da aldın benim, sokaklarımı çaldın, vicdanımı ve ruhuma dar gelen sevgimi de götürdün giderken... Gecelerimi götürdün ve gökyüzünde baktığımda gördüğüm yıldızlarımı soldurdun, dalgaların melodisine kaldırdığım kadehimdeki sıvının tadını da aldın benden...
Sigaramı da çaldın benden, ciğerlerime çekerken dumanını hırsala, beynimdeki benden başka benlerle savaşta kullandığım elimdeki tek silahımı da aldın... Şimdilerde bir de kadehlerimde zehir olduğunu söylüyorum dostlarıma, beyaz su yerine artık...
Sımsıkı sarılmalarımı da aldın gittin, içimdeki yaramaz çocuğu da öldürdün... Hayallerimi de vurdun giderken sırtına, düşlerimi paraladın, cesur görünen yanlarıma kapanmaz yaralar açtın... Dalgın, ellerim ceplerimde yürüyüşlerimi ve sen kadar sevdiğim yalnızlıklarımı da anlamsızlaştırdın gidişinle...
Oysa ölüm kadar sevmiştim seni ben... Onun kadar gerçek, onun kadar yakın ve onun kadar dost bilmiştim seni...
Giderim alışığım gitmelere
Direndi bu can ne bitmelere
Giderim alışığım gitmelere
Gerek yok isyan etmelere…”
Gördüğün gibi çok iyiyim…
Doğru yerden başlayamadık biz, beraber yürüyebileceğimiz yolun başlangıç noktasını bulamadık. Ortasından daldık yola, bir anlık bir mutluluk, bütün bir yasama yetebilecek bir umut yasadık...
Ama hayat tek bir hamleyle bizi yolun farklı taraflarına atıverdi iste. Sona ulaşamadan; ellerimiz bomboş, dudaklarımızda çocukça bir gülümseme kalakaldık yolun kenarındaki çorak topraklarda. Oysa birbirimize yağmur olabilirdik biliyorum. Çok şey olabilirdik birbirimize; daha az yıkılmış olsaydık, yolunbasını bulabilmiş olsaydık...
Simdi yanımda olsaydın; dudaklarınla silerdin gözlerimdeki yıldızları, ellerinle ay olurdun geceme biliyorum...
Ellerimiz bir daha asla birleşmeyecek, buluşamayacak bir daha gözlerimiz, ayni buruk gülümseyişle aralanamayacak dudaklarımız. Belki de seni tekrar gördüğümde gözlerinde bana ait hiç bir iz kalmamış olacak. Parmakların tenimin tadını unutmuş ve ben de iyice içime gömmüş olacağım dokunuşunun sihrini.
Ayrı taraflarında olacağız yolun, dokunmak bizim gücümüzün dışında bir düş olacak. Engeller olacak aramızda; insanlardan, verilmiş sözlerden, anıların hoyratlığından oluşan engeller. Onları asmak ya da asmayı denemek bile acının adi olacak. Ne seni aşabildim nede aileni denemedik çünkü korktun. Denemekten korktun.
Biliyorum; birlikte pek çok şeyi asabilirdik biz. Her şeye yeni bir yüz giydirip, sesleri müzikle bezeyebilirdik. Çünkü aramızda başka benlikler, kirik dökük başka asklar olduğu halde dokunabilmiştik birbirimizin özüne yine de...
Bir gün geriye dönüp baktığımda tutunacak tek bir dal, dayanıp güç alabileceğim hiç bir ani göremesem de ellerimin sıcaklığı hala geziniyor olacak saçlarında.
Bir tek iste o dokunuşun büyüsü kaybolmayacak asla... Biliyorum.
Seni, sende, sana rağmen yaşıyorum ben... Hep sen, benimle tamamlanmış eksiklerine bakıp daha fazlasını isterken, ben sende yeni boşluklar yaşıyorum...
Daha çoğunu isterken sen, bense yarımlarında kayboluyorum...
Kaç kez vazgeç dedi bu yürek, kaç kez yolun kenarındaki ormana girip yok olmak istedi... Yaşadığım neydi? Senin varlığını bilmek bile yeterken bana, sende kendimi yok hissetmek, "yok" olduğumdan başka ne düşündürebilirdi ki bana? Oysa düşünsene, ne coşku doluydu yüreklerimiz başlarken yeni bir hayata...
Gecelerimizi de, gündüzlerimizi de adamaya hazırdık birbirimizde, koşulsuz, içten ve sımsıcak duygularımızla... Yaşadığımız her an unutulmaz, doyumsuz ve vazgeçilmez olacaktı... Sen bir sonbahar rüzgârında savrulmuş bir gül yaprağı bense taç olacaktım sana... Şimdilerde, kim savruluyor ve kim onu sarmayaçalışıyor karıştırıyorum artık...
Ben bu uykuları, böyle uykuları unutalı çok olmuştu... Acı uykusu, hüzün uykusu, korku uykusu... Bir gece birinin, diğer gece bir başkasının sonsuzluğunda kayboluyorum... Ne garip ki kendimi kuşatma altındaki bir ordunun komutanı gibi görüyorum bu günlerde... Ne çok askerim var bana ihanet eden... Düşmanlasavaşmak değil, bu arkadan vuruşlar beni kahreden... Bir beyaz bayrak ve teslimiyet şu anda görünen... Ama çok sürmez esaretim biliyorum, içimdeki bu yenilginin acısı sürse de yıllarca, bir yolunu bulup kavuşurum özgürlüğüme...
Şimdi gitmek zamanı belki, geride yaşanmış yâda yarım kalmış anları bırakarak... Sen de tüm ürkekliğinle, tüm hatalarınla, tüm eksiklerinle, tüm haklı gördüğün yanlarınla baş başasın şimdi...
Hep bir şeyler tamamlanacak değil ya, bu da böyle yarım kalsın...
Biliyorum, çok şey söyleyecektin bana. Bunu da çok istiyordun. Hayatının sırlarına ortak edecektin beni. Kendini anlatacaktın. Özlemlerinden, beklentilerinden, yaşantından, meraklarından, beğenilerinden, umutlarından söz edecektin bana... Ama sen sustun...
Sen anlatacaktın, ben dinleyecektim. Gözlerim gözlerinde, hiç bıkmayan bir dinleyici olacaktım karşında. Ne kadar konuşursan o kadar mutlu olacaktım. Ağzından çıkan her cümleyi beynime kazıyacaktım ve sonsuza kadar çıkmayacaktı oradan o sözlerin...
Ama sen sustun...
En sevdiğin şarkıyı söyleyecektim, sen bana eşlik edecektin. Şerefine kalkan kadehime gülümseyerek bakacaktın. Önce “rakı şişesinde balık olacaktık”, sonrasında, her şerefe kalkan kadehte “Ümit Yaşar”ı anacaktık;
“Şiirim senin ağzında dualaşır
Ses ahenk olur söz manalaşır
Aşığım diyerek hor görme beni
Seni seven ölmez evliyalaşır.”
Ama sen sustun...
Hayallerini anlatacaktın bana. Bense anlattığın her hayalinin başrolünde olacaktım. Yağmur yağacaktı, senin şemsiyeni saklayacaktım, koşacaktın peşimden. Yakalayınca beni sırılsıklam sarılacaktın. “Gidelim buralardan” diyecektin, git git bitmeyecekti çıktığımız yollar...
Ama sen sustun...
Bana sevdalarını anlatacaktın, yüreğim heyecanla çarpacaktı. Bir sevgiliye sunuş gibi sözcüklerin kalbime işleyecekti. Konuşsaydın sözcüklerine sarılacaktım. Gözlerimi kapatıp ısını pervasızca hissedecektim tenimde. Kokunla sarhoş olacaktım...
Ama sen sustun...
Kelimeler tutuldu sende. Ben de gözlerinle konuştum. Daldım sonsuz derinliğine. O derinliklerde sakladığın her ne varsa çıkardım gün ışığına. Utandın, kaçtın, saklandın ama ilk kez inatçılığımla gurur duyum. Tutuldu kelimeler belki sende ama gözlerin konuştu benimle. Sen sustun, gözlerin açtı ruhunu bana.
Ama konuşsaydın, bir de konuşsaydın, ah konuşsaydın... Amaçsızca çıktığı seferlerden yorulmuş köhne bir tekne olurdum kıyılarında ben...
Her yıla, “Mutlu Yıllar” diyerek girdik; hep gülümsedik, yeni bir yılın ilk saatleri geldiği anda. Yeni yılın yenilikler getireceğine inandık. Bir güne başlamanın güzellikler getirmesini en çok o anda diledik belki de. Hediyeler verdik birbirimize, paylaştıkça çoğaldı mutluluklarımız...
Bir başlangıcı güzel yapan sevdiklerimizle beraber olmaktı... Bizi mutlu yapan gülümseten, kalbimizi ısıtan şey sevgiden başka bir şey değildi. Sevdikçe çoğaldık, sevildikçe büyüdük ve gelen yılla dilediğimiz güzelliklerin içine sevdiklerimizi de koyduk. O yüzden de en büyük hediye gülüşlerimizdi aslında,sevgimizi içimizden çekip çıkaran gülüşlerimiz...
Şimdi sen orada, bense burada, gözlerin içine bakamamamda, gösteremememde gülüşlerini kalbimi ısıtan, içimden çıkan gülüşlerimle yüreğimden akanları kelimelere dökerek yollayabiliyorum sadece ve bunun seninde yüzünde güzel gülüşler oluşturmasını umut ediyorum...
Bana en güzel anları yaşatan sana Mutlu Yıllar diliyorum… Dilekler hiç bitmesin ve yılın her günü dilediğin her şey gerçek olsun. Şimdi senden isteğim; yüzünde kocaman bir gülümseme oluşsun ve o gülümseme yeni yılda hiç eksilmesin… Seni Seviyorum ve Daima Seveceğim…
Yanında görünmediğime bakma, ben hep seninleyim…
İçimde gizli kalmış sevinçler, açığa çıkmayacak heyecanlar, belki de hiçbir zaman hayata geçiremeyeceğim mutluluk formüllerim var. Kimseler bilmiyor, bense kimselere anlatmıyorum artık. Her şeyde, her yerde, her an aradığım maviyse terk edeli çok oldu beni. Oysa aşkın, umudun, hayalin rengiydi mavi benim için. Tek kelimeyle anlat bana aşkı dediklerinde söylediğim renkti o...
Çok sevdiğim şarkılarında sesi kısıldı. Dinlediğimde her mısrası canımı yakıyor. "Batıyor ama acıtmıyor senin sevdan" diyor, ama ben o acıyı yüreğimin en derininde hissediyorum. Çok konuşan ben, konuşmak için çıldıran ben, uzun sessizliklerin insanı oldum. Ağzımdan çıkacak sözcüklerin neler olabileceğini bilmiyorum, belki de ondan suskunluğum. Bilemiyorum, belki en doğrusu susmak...
Hiç böyle olmadım ben. Yaşama böyle yılgın, böylesine soğuk, böylesine uzaktan bakmadım. En soğuk kışta bile hiç kimsenin görmediği güneşler ısıtırdı beni. Karda çiçekler açtırırdım. Çünkü sen vardın. Sen aşktın, sen maviydin, sen güneştin, sen rengârenk çiçektin, sen yüreğimde isyan, sen ruhumdaki ateştin. Sen gülüşlerimin adı, sen gözyaşlarımın anlamıydın. Sen hayatımdın, sen hayattın...
Ve bir gün gittin. Bahanelerin vardı, ardına sığınacağın haklı nedenlerin vardı. Gidişine izin verdim ki gidene kal demek küçüklüktü. Küçülmedim belki ama gittin ve ben yok oldum. Oysa ne çok sevmiştim seni. Enin verebileceğin hüzün demek ki böyle acı bir şeymiş, öğreniyorum. Acı veriyor, zor oluyor, canımı yakıyor ama öğreniyorum...
Yüreğimdeki ateş söndü, yerinde buzdan bir kütle var artık. Baharlarsa öylesine uzak ki bana... “Kaybettim seni bu gece. Farkındayım. Sıradanlıkların içinden kurtulmuştum oysa seninle. Şimdi bakıyorum da sıradanlıklar esir almış bizi. Çarçabuk bitip tükenen heyecanların içinde...
Zordur severken ayrılmak. Herhangi bir şeyden, yaşadığınız şehirden, oturduğumuz evden, eşinizden, işinizden…
Bir ağaç düşünün; budadınız, suladınız, ilaçladınız; yaprak döküşünü, çiçek açışını izlediniz. Sonra, o ağacın artık sizin olmadığını söyledi birileri. İçiniz yanar. Kimselere emanet edemezsiniz. Çünkü bu “sevgi”dir, “aşk”tır. Ağaç siz, siz ağaç olmuşsunuzdur.
Ayrılık zordur. Artık size ihtiyaç duyulmayacak olması ise en ağırıdır. Bunu sindirmek ise hiç kolay değildir. ”Aşkım, Bir tanem, Canım, Hayatım, Sevgilim” her ne iseniz, artık değilsinizdir.
Dün yanı başınızdayken, bugün artık yoktur. Sizden kimsenin beklediği bir şey kalmamıştır. Neyi ne kadar bildiğiniz, neler becerebildiğiniz kimsenin umurunda değildir. Bu dünyada yalnız bedeniniz kalmıştır, ruhunuz ise kimselerin bilmediği yerlerde…
Unutmak için akşamları erkenden yatarsınız. Yatakta uyumak için verdiğiniz savaş onu unutmak için verdiğiniz savaşa yenik düşer. Unutamazsınız. Aklınızı yitirme noktasına da gelseniz, unutamazsınız...
Derken eliniz telefona gider; isimler arasında dolaşırken tuşlarsınız numaraları… İçinizde bir ses yankılanır; “Neye inanıyorsan öyle davran “…
Biliyorum artık hiç bir şey eskisi gibi olamayacak. Hissediyorum, bir daha asla eskisi kadar önemli olmayacak hiç bir şey. Tek tadımdın hayattan aldığım, tadım kalmadı... Düşerken dipsiz uçuruma, tutunduğum dalımdın, kayıp gittin avuçlarımdan, kırıldın. Yaşama bağımdın düğüm düğüm, koparıldın, acımadı ki diller, daha sıcağını yaşarsın derken kör yürekliler...
Umuda dönüktü yüreğim, gri gökyüzünde gördüğüm bembeyaz buluttun. Çamur deryası içerisinde soluklanabildiğim tek yeşilimdin. Bir ölüm sessizliği yaşarken ben, güvercinin kanadındaki ses oldun kulaklarımda... Yaşadığım tükenişin, acının, mutsuzluğun son durağıydın. Bir sen vardın yürektenhissedebildiğim, bir sen delice içime işleyen... Senleyken doluyordu ciğerlerim havayla ancak. Sen varken atabiliyordu yüreğim. Kanım damarlarımda tenini hisseciğim anlarda hareketleniyordu sadece.
Önce aşkı yitirdin sen. Hiç aramaya da gerek duymadın bile. İçini boşalttığın için, yittiğinin farkına bile varmadın. Sonrada "bizi" kaybettin... Müsvedde defterinde unuttun aşkı, temize geçemedin... Bir ormanın içinde buldun kendini. O ormandaki her ağaçtan farklı meyvelerle beslerim sandın ruhunu. Oysa çevrende bir sürü acı ve yalnızlık meyvesi veren ağaç olduğunu ve onları üreten ağaçları büyüttüğünü göremedin...
Paylaşmak, konuşmak, anlatmak, dinlemek yerine aşkı sadece tene dokunmak olarak tanımladın... Ya ask bu değil ya da ben farklı yasıyor, görüyor, biliyor, hissediyorum. Ask, yağmurun toprağı ıslatmasındaki hüzün, çiçeğe hayat vermesindeki sevinç, yârim ayin güneşle buluşması, denizin kayalıkları dövmesideğil belki de. Belki de ask, gönül gözüyle bakıp, yürekten hissetmek değil...
Beni en çok kıran seviyorum derken seni hiç sevmedim demen oldu. Ama şunu iyi biliyorum sende beni sevdin. Şimdi ben uzaklara doğru yol aldım. Seni unutmak istedim unutamadım. Seni unutmanın en güzel yolu bana yaşattıkların oldu. Yalanların oldu. Sakladığın o gözyaşları yani bahçende yeni çiçekleri yeşertsin. Gitmem gerek madem ben gidiyorum. Senin olmadığın sol yanımın acımadığı o uzak yer nere ise ben oraya gidiyorum. Ve artık susuyorum. Senden bana kalan son şeyi numaracıda siliyorum yüreğimden. Sen bildiğini oku. Ama inan hiç yazar olamayacaksın.
Çaresizdir sarsılır yüreğim, sanki bir geçidi
Bu sessizlik, hüzün dolu aşkımın matemimi
Matem tutan gemimde, inan bu son seferimdir...

Bir zamanlar canım dediğin

Copyright By DOSTCAN 2010. Harikalar Tic. teması. Blogger tarafından desteklenmektedir.